به نقل از «فارس»

نجوای عاشقانه روزه اولی ها با خدا/ سفره‌های افطاری که توسط روزه اولی‌ها پهن می‌شود

تاریخ انتشار: ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۵۱۷۲۷

خبرگزاری فارس- تبریز، معصومه درخشان- ماه دوست داشتنی خدا چقدر دوست داشتنی‌تر و عزیز می‌شود وقتی در لحظه‌های ناب دعا و نیایش صدای ملکوتی و روح‌بخش ربنا عطر و بوی معنویت در خانه‌ها و کوچه‌ها می‌پاشد و سر سفره‌های افطار دست‌های نیاز دعا به درگاه آن بی‌نیاز بلند شده  و می‌گوئیم" اللهم لک صمنا و علی رزقک افطرنا فتقبل منا انک انت السمیع العلیم".

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چقدر زیباتر و قشنگ‌تر می‌شود وقتی ضیافت افطار مهمان و همنشین سفره افطار نوجوانانی باشی که دل در گرو محبت خدا دارند و هنگامی که صدای ربنا در آسمان ملکوت می‌پیچد دست‌های دعا و لب‌های نیایشگران برای ظهور منجی عالم دعا کرده و جانانه می‌گویند" اللهم عجل لولیک الفرج".

تماشای چنین صحنه‌های نابی دل آدم را می‌برد تا آسمان‌ها، دیگر نمی‌خواهد ماه مهمانی خدا تمام شود، ماهی که درهای رحمت الهی بر روی بندگان باز شده است.

برای مراسم افطاری ساده مسجد حاج اسد دعوت شده‌ام، مراسمی که بانیان آن نوجوانان ۱۰ تا ۱۷ ساله هستند. آقا پسرهایی که اعضای هیات " مهدی یاران" بوده و حال و هوای روزه گرفتن‌های این روزهایشان تعریف کردنی و دعاها و مناجات هایشان خریدنی است.

در محله کوچه باغ تبریز قدم می‌زنم، محله‌ای با بافت سنتی که به اصطلاح هر دو قدم یک بار گلدسته‌های مسجدی خودنمایی می‌کند.

محله کوچه باغ دارای بیش از ۱۰ مسجد است که معروف‌ترین آن‌ها مسجد حاج اسد، حاج آقابالا، آقا میرمحمدعلی، حاج قیمعلی، الله وردی‌خان است. مسجد الله وردی‌خان در سال ۱۳۹۰ به عنوان میراث فرهنگی باقیمانده از دوران قاجار ثبت ملی شد.

در کنار مساجد مشهور در این محله،  کوچه باغ به دسته‌های بزرگ و پرشور عزاداری ماه محرم در سطح شهر زبانزد است.

از میان مساجد محل عبور کرده و خود را به مسجد حاج اسد می‌رسانم. هنوز نیم ساعتی به افطار مانده است، اما از شور و حال نوجوانانی که جلوی مسجد ایستاده‌اند می‌توان حدس زد که حال دل‌شان با رفت و آمد به مسجد خوب می‌شود.

هفت، هشت نفر از پسران نوجوان  ۱۲، ۱۳ ساله مدام به این طرف و آن طرف می‌روند، به مسجد رفته و بیرون می‌آیند، پله‌ها را دو به یکی کرده به طبقه بالا می‌روند.

بفرمائید داخل، دم در بد است

در همان ورودی از یکی از آنها می‌پرسم طبقه بالا چه خبر است؟ در حالی که از دیدن یک خانم در قسمت آقایان مسجد تعجب کرده می گوید طبقه بالا پایگاه بسیج مسجد است، یعنی پاتوق فرهنگی ما بچه مسجدی‌ها.

می‌گویم خب از برنامه افطار چه خبر؟ به مسجد اشاره کرده و می‌گوید بفرمائید داخل مسجد. منتظر ادامه حرفش هستم که بگوید بفرمائید داخل دم در بد است. ولی او به همان یک جمله اکتفا کرده و با دوستش حرف می‌زند. 

به سراغ امام جماعت مسجد حاج آقای اصولی رفته، سلام و علیک کرده و در صندلی کنار دیوار می‌نشینم.

 

سفره‌های افطار در سه ردیف پهن شده، یکی از این سفره ها ویژه نوجوانان روزه اولی و اعضای هیات "مهدی یاران" است.  تعدادی از آنها که زودتر آمده‌اند دور سفره نشسته‌اند. 

نیم نگاهی به آشپزخانه می‌کنم آقا باقر به تنهایی نشسته و در فرصت باقی مانده تا افطار پنیر پاستوریزه تکه تکه شده به همراه دو عدد خرما در پیاله‌های کوچک یک بار مصرف می‌گذارد.

امیر محمد و دو دوستش در حالی که باهم حرف می‌زنند نان بربری، لواش و سبزی خوردن  را در کیسه فریزر به صورت جداگانه برای هر نفر بسته بندی می‌کنند.

دقایقی بعد کار بسته‌بندی تمام می‌شود آقا پسرها مشغول چیدن سفره‌ها می‌شوند. یکی از آقا پسرها با نظم خاصی بشقاب‌های گل سرخ زیبا و خاطره انگیز و قاشق‌های فلزی را پشت سر هم و در یک ردیف در سفره قرار می‌دهد، پشت سر او دوستش نان بربری و لواش‌هایی که در آشپزخانه به صورت منظم به قسمت‌های کوچک‌تر تقسیم شده است را در سفره می‌چیند.

همچنان که نوجوانان در حال تدارک سفره افطار هستند کم‌کم مهمانان از راه می‌رسند.

تا مسجد شلوغ نشده پیش نوجوانان هیات " مهدی یاران" می‌روم. آنها قبل از اذان در حال تلاوت قرآن هستند. سلام و علیک کرده و می‌نشینم.

نوجوانان یکی یکی به جمع ما اضافه می‌شوند، وقتی می‌آیند از کمدهای تعبیه شده در مسجد یک رحل و یک جلد کلام الله مجید را برداشته و با خود می‌آورند. رحل را باز کرده و قرآن‌کریم را روی آن قرار می‌دهند. دقت که می‌کنم می‌بینم همه آقا پسرها سوره حمد را باز کرده اند، تازه متوجه می‌شوم همه آنها به ترتیب سوره حمد را می‌خوانند.

در هیات مهدی یاران چه می‌کنید؟

منتظر می‌شوم تا تلاوت سوره حمد تمام شود. می‌گویم خب ازحال و هوای رمضان چه خبر؟ در هیات مهدی یاران چه می‌کنید؟

با طرح این سئوال به همدیگر نگاه کرده و با حالت خاصی نگاه‌ها به سمت امیرمحمد نشانه می‌رود، یعنی اینکه تو بگو در هیات چکار می‌کنیم. حالا با تایید دوستان امیرمحمد در مقام سخنگوی هیات وارد گفت‌و‌گو و به اصطلاح وارد مذاکره می‌شود.

یک لحظه فکر می‌کنم الان امیرمحمد مثل این دولتمردان شروع می‌کند عارضم خدمت شما که ... جانم برایتان بگوید که ...ما اینجا خدمتگزار نوجوانانیم و ...

یا شروع کند عملکرد طویل و عریض دوستانش را تشریح کند و در آخر کلی وعده و وعید دهد که اگر خدا بخواهد ما اقدامات زیادی تدارک دیده‌ایم که سر وقتش انجام می دهیم و از این حرف‌ها.

در افکار خودم غرق بودم که طاها رشته افکارم را پاره کرد و گفت خانم امیرمحمد هم سنش از ما بزرگ‌تر است و هم اینکه در همه مراسم‌ها شرکت می‌کند بهتر می‌تواند توضیح دهد.

حرفش را قبول کرده و می گویم خب آقا امیر محمد سخنگو شما برایمان تعریف کن در دنیای نوجوانی شما و دوستانت در هیات چه می‌گذرد.

 

ما اینجا تفریح می کنیم

امیرمحمد در حالی که از حرفم خنده‌اش گرفته می‌گوید: چهارسال است عضو هیات " مهدی یاران " هستم، شاید فکر کنید که من و دوستانم در این هیات فقط عزاداری یا مداحی می‌کنیم. این طرز فکر اصلا درست نیست. ما در اینجا بیشتر تفریح می‌کنیم.

در سالن ورزشی مدرسه سمیه محله کوچه باغ، هفت سنگ، وسطی، فوتسال، پینگ پونگ، فوتبال دستی، دارت و کلی بازی‌های دیگر انجام می‌دهیم، تازه به استخر و شنا هم می‌رویم.

در کنار بازی، تفریح و هیجان کلاس قرآن و احکام هم داریم در کنار آن کلاس سواد رسانه هم برگزار می‌شود که همه ما شرکت می‌کنیم و کلاس خیلی خوب و مفیدی است.

امیرمحمد که در حال تعریف کردن است طاها اشاره می‌کند چرا اردوها را نمی‌گویی؟ و آقای سخنگو ادامه می‌دهد: اردوهای تفریحی و زیارتی هم حالمان را خوب می‌کند. در طی  سال چند بار به اردو می‌رویم. معمولا طبیعت گردی و روستاهای نزدیک که جنبه گردشگری دارند می‌رویم. مثلا روستای اسپراخون و  امند رفته‌ایم، راستی ما کوهنوردی هم می‌کنیم و به عینالی می‌رویم. اردوی زیارتی قم، مشهد و جمکران هم که دیگر حسابش جداست. کلا ما برای اردوهای مسجد پایه ایم و کلی خوش می‌گذرد.

امیر محمد وقتی جمله اش تمام می شود می گوید خانم خبرنگار اجازه بده اول دوستانم را معرفی کنم و من هم می‌گویم بفرما.

طاها حسینی، سهند علیپور، احسان نظامی پور، مهدی یار ساعی، امیرمحمدبهزادپور، علی احمدی، رادین شفیع پور، امیررضاباقرزاده، میلاد قره زاده، امیرحسین سید عالی‌پور و امیرمحمد فرج پور دانش‌آموزان کلاس چهارم، پنجم، ششم و هفتم هستیم. البته تعدادی از اعضای هیات نیامده‌اند، احتمالا هنوز از سیزده بدر تمام نشده‌اند.

از امیرمحمد در مورد کلاس‌های قرآن و برنامه‌های مذهبی سئوال می‌کنم و او دلش می‌خواهد بقیه دوستانش هم توضیح دهند به طاها می‌گوید این برنامه‌ها رو هم تو بگو.

طاها در حالی که داشت سوره حمد را تلاوت می‌کرد سرش را بالا گرفت و گفت: کلاس‌های قرآن هر هفته روزهای یکشنبه با حضور یک مربی که قاری و حافظ قرآن است برگزار می‌شود.

روزهای جمعه دعای ندبه و زیارت آل یاسین می‌خوانیم و بعد به نماز جمعه می‌رویم، روزهای سه‌شنبه هم برنامه زیارت عاشورا داریم و یکشنبه‌ها جلسه قرآن و چهارشنبه هم کلاس‌های حلقه صالحین برگزار می‌شود. در حلقه صالحین بحث‌های خداشناسی، آداب و رفتار با پدر و مادر، روش‌های دوست‌یابی و ...یاد می‌گیریم.

 

حرمت نگهدار رمضان باشیم

وقتی طاها حرف می زند آقا باقر بطری نوشابه سیاه و چند تایی هم لیوان یک بار مصرف در سفره می‌گذارد، یکی از نوجوانان که به نظر می‌رسد ۱۰ ، ۱۱ ساله باشد بی‌اختیار نوشابه را برداشته و درش را باز می‌کند تا یک لیوان نوشابه سیاه بخورد. امیر محمد که حواسش جمع است در حالی که با دست به پهلوی او می‌زند آهسته می‌گوید هنوز که افطار نشده و اذان نگفته‌اند بهتر است حرمت ماه رمضان را نگهداریم و او با تکان دادن سرش نوشابه را سرجایش می‌گذارد.

 

 موبایل‌های که توقیف می‌شود! 

طی ۴۵ دقیقه‌ای که کنار نوجوانان هستم نکته‌ای توجهم را جلب می‌کند، در این مدت هیچ کدام از آنها گوشی موبایل نداشتند، تعجب کرده و می‌پرسم بچه‌ها شماها گوشی موبایل ندارید؟ همگی باهم می‌خندند و آقای سخنگوی هیات با خنده‌ای که هنوز روی صورتش است جواب می‌دهد، ما همه گوشی موبایل داریم ولی وقتی به مسجد می‌آییم و در برنامه‌ها شرکت می‌کنیم بازی با گوشی ممنوع است و سپس به شوخی می‌گوید توقیف می‌شود.

چند دقیقه‌ای بیشتر به اذان نمانده است همگی با هم سوره حمد را می‌خوانند. این برنامه هر روز هیات است. طاها می‌گوید ما هر روز قبل از اذان سوره حمد را می‌خوانیم گاهی اوقات هم بعد از اذان.

طاها، دوستش امیرمحمد را می‌بیند که از در مسجد وارد می‌شود او را صدا کرده و کنار خودش می‌نشاند و ادامه می‌دهد امیرمحمد فرج پور دوستمان است در موسسه قرآنی نورالائمه به کلاس روخوانی قرآن می‌رود اگر در روخوانی اشکالی داشته باشیم اصلاح می‌کند. 

امیر محمد آبش، محمد عبدالهی و سید عالی پور هم تازه به جمع ما اضافه می‌شوند به آقاپسرها می‌گویم سعی کنید دوستانتان را هم به مسجد دعوت کنید. انگار که منتظر این حرف بودند با صدای بلند گفتند خانم همه ما این کار را می‌کنیم. امیرمحمد فرج پور گفت خانم من دوستم علی را به هیات آورده‌ام. طاها دستش را بالا آورد و گفت من هم مهدی یار ساعی و سهند علیپور را به مسجد دعوت کرده‌ام و امیر محمد تقی‌زاده هم که سخنگوی جمع است به دو دستش اشاره می‌کند یعنی که امیرمحمد بهزادپور و سید محمدهم دوستان دعوت شده من هستند. 

صدای خوش ربنا در مسجد می‌پیچد، تقریبا همه مهمانان آمده و دور سفره ها نشسته‌اند. دو نفر از آقا پسرها را می‌بینم که یک سینی پر از چای خوشرنگ را در دست گرفته و به مهمانان تعارف می‌کند.

 

برای ظهور امام زمان و مشکل آقا معلم دعا کردم

هنوز کنار طاها نشسته‌ام و می‌بینم که دست‌هایش را بالا گرفته و دعا می‌کند می‌گویم طاها جان برای من هم دعا کن.

بقیه نوجوانان با هم سوره قدر را می‌خوانند و یکی از آنها می‌گوید مادرم گفته است همیشه قبل از گفتن اذان سوره انا انزلناه بخوان که خیلی ثواب دارد و من هم به دوستام گفته‌ام و حالا هنگام گفتن اذان سوره قدر می‌خوانیم.

طاها دعاهایش تمام می‌شود و در حالی که دست‌هایش را به صورتش می‌کشد می‌پرسم چه دعایی کردی و او با محبت دلش می‌گوید اول برای ظهور حضرت مهدی ( عج) دعا کردم و بعد هم برای حل مشکل آقا معلم مدرسه دعا کردم که خدا مشکلش را حل کند.

من ایمان دارم به روشنی دل‌های همه نوجوانانی که معصومند و دعایشان مستجاب می‌شود. صداقت او را تحسین می‌کنم و با خود می‌گویم کاش دنیای ما آدم بزرگ‌ها هم دنیای صداقت‌ها بود.

حالا نوای ماندگار و روحبخش اذان در فضا می‌پیچد و روزه‌داران به همدیگر می‌گویند قبول باشد و با خرما افطار می‌کنند و وقتی نوای اذان به اشهد ان محمدا رسول الله می‌رسد سلام و صلوات بر لب‌های روزه‌داران جاری می‌شود و من  از جمع باصفای نوجوانان خداحافظی کرده و برای افطار  مهمان بخش  بانوان مسجد حاج اسد می‌شوم.

انتهای پیام/ ۶۰۰۲۰

منبع: فارس

کلیدواژه: ماه مبارک رمضان تبریز افطاری ساده مسجد معصومه درخشان قرآن کریم سفره های افطاری زیارت آل یاسین نماز جمعه زیارت عاشورا دعای ندبه کوچه باغ تبریز سوره حمد مهدی یاران امیر محمد کوچه باغ سفره ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۵۱۷۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مظلوم‌تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ کنسرت «اشعار نو از نغمه‌های کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شب‌های پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیف‌ها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودی‌های قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.

صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را می‌خوانید:

لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .

کنسرت نغمه‌های کهن یا اشعاری نو از نغمه‌های کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمه‌های با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمه‌هایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیین‌های مناطق مختلف  هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمه‌های آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.

چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟

از سویی به جهت حمایت‌های فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم

درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟

اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق می‌افتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،‌عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبه‌ای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.

با توجه به مبالغ بالای کنسرت‌ها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟

در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینه‌های کنسرت‌ها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار می‌شود اگر بخشی از هزینه‌ها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر می‌شود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانه‌های دولتی با حمایت‌هایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.

ما امروز می‌بینیم که حتی خواننده‌های شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقی‌های الکترونیک و موسیقی‌های غیر ایرانی می‌آورند، حتی به نظر من آن موسیقی‌ها موسیقی‌های پاپ نیست همانطور که بهتر از من می‌دانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی می‌تواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقی‌هایی که توسط بعضی از خواننده‌ها اجرا می‌شود و به روی صحنه می‌رود موسیقی‌های پاپ نیستند.

البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آن‌ها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقی‌ها منجر به این می‌شود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما می‌شنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد،‌ این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم‌ تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.

متأسفانه به دلیل ذائقه‌ای که توسط عده‌ای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،‌عود، سازها کوبه‌ای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخه‌های موسیقی اصیل ایرانی هستند. 

شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت می‌کند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.

به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشته‌ام می‌گویم، که اتفاقاً مردم در مناسبت‌های آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آواز‌ها هستند، اگر این آواز‌ها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.

ما انسان‌ها دارای حالت‌های مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالت‌ها موسیقی خاص خود را طلب می‌کنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگ‌ها که از دل فرهنگ خودمان بیرون می‌آید ادای دین می‌کنیم و به آن اصالت می‌دهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالت‌ها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.

بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد می‌شود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو می‌شویم، در حال حاضر کنسرت‌هایی که در سالن‌های مجلل برگزار می‌شوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازه‌ای که کارمان راه بیافتد.

انتهای پیام/